Ημέρα Πανελλαδικής Κινητοποίησης για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία!
Ο σύλλογος κηρύσσει από 1-3 ώρες διευκολυντική στάση εργασίας
ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ τη ζωή λάστιχο! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με το αέναο κυνήγι προσόντων και μορίων και το διαρκή ανταγωνισμό, με το δυσβάσταχτο κόστος διαβίωσης, με την υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ- ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΟΛΩΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
Κλιμακώνουμε την πάλη μας με τη μαζική συμμετοχή στην Πανεργατική Απεργία στις 6 του Απρίλη!
«Δεν τσιμπάμε» στις απειλές, οι εκπαιδευτικοί δεν εκβιαζόμαστε!
Δεν αλλάζουμε στάση!
Στηρίζουμε περήφανα την επιλογή μας να σταθούμε αταλάντευτα στην συλλογική μας απόφαση να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο και τα παιδιά!Κλιμακώνουμε τον αγώνα και διευρύνουμε το μέτωπο ενάντια στην αξιολόγηση
Σχετικά με την αναφορά της διευθύντριας του 12ου Δημ. Σχ. Αθηνών σε βάρος 20 εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας
Με την ανακοίνωση του Α΄ Συλλόγου Αθηνών Π.Ε. ενημερωθήκαμε ότι η διευθύντρια του 12ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών έχει προχωρήσει από τις 23/12 σε αναφορά για 20 συναδέλφους του σχολείου προς τη Διεύθυνση Π.Ε. Α΄ Αθήνας (για απείθεια, υπέρβαση καθήκοντος κλπ.), η οποία με τη σειρά της προχώρησε σε προκαταρκτική έρευνα. Τα «παραπτώματα» για τα οποία εγκαλούνται οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι του 12ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών είναι ότι υπερασπίζονται τα εντελώς αυτονόητα σχετικά με τη λειτουργία του σχολείου, τις συνεδριάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων, τα δικαιώματα των παιδιών, το δικαίωμα ύπαρξης Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ενάντια σε κάθε αυθαίρετη και αντιδημοκρατική επιλογή.
Η διεξαγωγή ενός ακόμα πολέμου που ξεσπά στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ανοίγει τον δρόμο για μια πολεμική αντιπαράθεση απρόβλεπτων διαστάσεων με θύματα για μια ακόμα φορά τους λαούς όχι μόνο των εμπλεκόμενων χωρών αλλά γενικότερα. Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία απειλεί όλους τους λαούς και αποδεικνύει ότι οι πόλεμοι δεν αποτελούν παρελθόν, αλλά το αναπόδραστο μέλλον όσο οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν με τους αγώνες τους το μέλλον στα χέρια τους. Αυτός ο πόλεμος δεν είναι δίκαιος, ούτε των λαών.
Εκεί στο ΥΠΑΙΘ έχετε επίγνωση ότι το σχολείο δεν είναι καφετέρια με τραπεζοκαθίσματα να μαζεύονται και να στήνονται ανάλογα με τον καιρό;
Αρκετά με την προσπάθεια ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ του δημόσιου σχολείου!
Αρκετά με την τηλεκπαίδευση!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σχολεία ΑΝΟΙΧΤΑ με θέρμανση, με τους/τις εκπαιδευτικούς και τα παιδιά στο φυσικό τους χώρο και όχι πίσω από κάμερες!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ εκπαίδευση που δεν αποκλείει αλλά αντίθετα διασφαλίζει την ισότιμη συμμετοχή όλων των μαθητών και μαθητριών μας. Αυτό σημαίνει δημόσιο σχολείο!
Καλούμε την ΔΟΕ να πάρει σαφή θέση ενάντια στις εξελίξεις αυτές, να καλύψει συνδικαλιστικά τους εκπαιδευτικούς και να χρησιμοποιήσει κάθε συνδικαλιστικό μέσο για τη διεκδίκησή του!
Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργιακή συγκέντρωση στην πλ. Κλαυθμώνος στη 1:00 και στην απογευματινή κινητοποίηση πλ. Κλαυθμώνος στις 6:00μμ.
Στάση εργασίας ΑΔΕΔΥ (12:00 με λήξη βάρδιας)
163 χρόνια μας χωρίζουν από τις 8 Μάρτη του 1857, όταν οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού βγήκαν με μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές. Η διαδήλωση κτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε. 2 χρόνια μετά, την ίδια μέρα, οι γυναίκες ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους και αυτή η κίνηση αποτέλεσε την αφορμή η 8 Μάρτη να καθιερωθεί από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα σαν Μέρα της γυναίκας, το 1910 με πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν.
Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.
Τη φετινή σχολική χρονιά τα γεύματα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο και από αύριο 1η Μαρτίου διακόπτονται για άλλη μία φορά χωρίς προειδοποίηση, λόγω αλλαγής σύμβασης!!! Στη χώρα που η ανθρώπινη ζωή κοστολογείται ανάλογα με τις ανάγκες της οικονομίας, που η δημόσια υγεία είναι κατώτερη των εξοπλιστικών δαπανών, που επί 3 συναπτά έτη ο κόσμος έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τρύπια του τσέπη για να σωθεί από την πανδημία, που η ατομική ευθύνη έχει γίνει το νέο εθνικό σύμβολο, τολμάνε να παίζουν έτσι με την αγωνία χιλιάδων οικογενειών, που κυριολεκτικά αδυνατούν να θρέψουν τα παιδιά τους.
