Βήματα για την υλοποίηση της Απεργίας-Αποχής της ΔΟΕ και του Συλλόγου

Την ώρα που μας καλούν να «προσαρμοστούμε» στη διάλυση της ζωής μας, σε μια περίοδο ακρίβειας, ενεργειακής κρίσης, καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων, αυταρχισμού και καταστολής, τους απαντάμε:

Δε θα γίνουμε γρανάζι στα αντιεκπαιδευτικά τους σχέδια! Με πανεκπαιδευτικό-πανεργατικό αγώνα θα δώσουμε τη μάχη για ειρήνη, ψωμί, δουλειά, δικαιώματα και αξιοπρεπή ζωή για όλους/όλες!

Δεν συμμετέχουμε σε καμία διαδικασία του ν.4823/21 για την αξιολόγηση

Υπογράφουμε ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ τη δήλωση Απεργίας-Αποχής της ΔΟΕ από την ατομική αξιολόγηση και τη δήλωση Απεργίας-Αποχής του συλλόγου μας από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας

Κάθε μέρα που περνά αποδεικνύεται όλο και πιο καθαρά ότι η αξιολόγηση, και όλο το νομοθετικό πλαίσιο του ν.4823, έχει ως στόχο να μετατρέψει το σχολείο σε ανταγωνιστική επιχείρηση, να δημιουργήσει ιεραρχικές και βαθμολογικές κατατάξεις των σχολείων και να μετατρέψει τις σχέσεις συναδελφικότητας σε κανιβαλικές συμβιώσεις. Είναι προφανές ότι αυτή η μετάβαση επιχειρείται με βασικό εργαλείο τον φόβο και την απειλή. Ζητούν από μας την υποταγή, την πειθάρχηση, την αποδοχή μιας αδιανόητης εσωτερικής ιεραρχίας, το σκύψιμο κεφαλιού και την απόλυτη συμμόρφωση στις νόρμες και στους όρους μιας παράλογης αγοράς εργασίας. Μας θέλουν, με άλλα λόγια, απομονωμένα φοβισμένα ανθρωπάκια που κοιτούν καχύποπτα δίπλα τους, χωρίς αποκούμπι σε καμία συλλογικότητα. Μοναχικά ανθρωπάκια σε σχολεία αντιδημοκρατικά, σε σχολεία που οι σύλλογοι διδασκόντων μετατρέπονται σε ιμάντες μεταφοράς διαταγμάτων κι εντολών σε όλα τα επίπεδα, σε σχολεία κάτεργο διοικητικής αυθαιρεσίας, διευθυντικής επιβολής και παντελούς έλλειψης δημοκρατίας όπου θα κυριαρχεί ο κανιβαλισμός, ο ανταγωνισμός, η κατηγοριοποίηση σε βάρος των παιδιών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των μαθητριών/των μας…

Μας ρωτάνε συχνά, μα τι σχολείο θέλετε; Απαντάμε καθαρά: θέλουμε ένα σχολείο που να μορφώνει και να απελευθερώνει, ένα σχολείο που να καλλιεργεί τη συλλογικότητα και την εμπιστοσύνη. Ένα σχολείο που να διοικείται δημοκρατικά από τον σύλλογο διδασκόντων κι όχι από τον απόλυτο μονάρχη manager. Ένα σχολείο με παιδαγωγική ελευθερία, τέτοιο που να αναπτύσσει την  κριτική σκέψη, την ολόπλευρη γνώση και όχι τις κατακερματισμένες δεξιότητες. Ένα τέτοιο σχολείο δεν φτιάχνεται από την αξιολόγηση και αυτός είναι ο λόγος που για μια ακόμα φορά λέμε ΟΧΙ στην αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση και ένα μεγάλο αποφασιστικό ΝΑΙ στο σχολείο των όλων των ίσων, των διαφορετικών.

Υπερασπίζουμε το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Καλούμε τις/τους συναδέλφισσες/φους να συμμετέχουν δυναμικά και μαζικά στην απεργία-αποχή της ΔΟΕ και του συλλόγου. Η Απεργία Αποχή συνιστά απολύτως νόμιμη, συνταγματικά κατοχυρωμένη μορφή συνδικαλιστικής δράσης, αναγνωριζόμενη ως μορφή απεργίας η οποία καλύπτει όλους/όλες από κάθε πειθαρχική ευθύνη.

1. Στις 12/9/22 η ΔΟΕ αποφάσισε την Α-Α από τις διαδικασίες ατομικής αξιολόγησης (μέντορες/ συντονιστές) και καλύπτει πλήρως τους/τις συναδέλφους/ισσες στο να μην τις εφαρμόσουν, με την πλήρη νομική τεκμηρίωση και στήριξη.

2. Η Απεργία-Αποχή του Συλλόγου μας είναι σε πλήρη ισχύ, με την από 5 Νοεμβρίου 2021 εξώδικη γνωστοποίησή της. (έκθεση Επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Ν. Ι. Παπαχρήστου, αριθμός 1931 Δ’ (3/11/2021) – έκθεση Επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Ν. Ι. Παπαχρήστου, αριθμός 1945 Δ’ (5/11/2021) – έκθεση Επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Ν. Ι. Παπαχρήστου, αριθμός 1947 Δ’ (8/11/2021)). Επισυνάπτουμε εκ νέου και τη γνωμοδότηση του νομικού μας συμβούλου σχετικά με αυτό.

Τη χρονιά που μας πέρασε, απέναντι στο αφήγημα της ατομικής ευθύνης, της ατομικής επιβράβευσης ή τιμωρίας, εκατοντάδες εκπαιδευτικοί σε κάθε σχολείο και 13 σχολικές μονάδες της περιοχής μας, ομόφωνα ο σύλλογος διδασκόντων μαζί με τους/τις διευθυντ(ρι)ες-προϊσταμένες-ους, συμμετείχαν μέχρι τέλους στην Α-Α του σωματείου. Απέναντι στο κλίμα τρομοκρατίας, στρέβλωσης των γεγονότων, σε περιβάλλον απειλών και εκφοβισμού, το εκπαιδευτικό κίνημα αντιπαρέβαλε τον συλλογικό αγώνα, το απαράβατο δικαίωμα στην απεργία! Και νικήσαμε! Οι συνεδριάσεις των ΠΥΣΠΕ που πραγματοποιήθηκαν μέσα στον Ιούλιο δικαίωσαν πλήρως τους/τις προϊσταμένες/ους/διευθυντ(ρι)ες οι οποίοι/ες, συντασσόμενες/οι με τις αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων των σχολείων τους, δεν ανάρτησαν στις πλατφόρμες της αξιολόγησης συμμετέχοντας στην ΑΑ που είχαν κηρύξει τα σωματεία τους!

Με βάση τα παραπάνω συμμετέχουμε όλες και όλοι στην απεργία-αποχή!

1. Υπογράφουμε όλες/όλοι οι εκπαιδευτικοί τη δήλωση συμμετοχής στη ΑΑ της ΔΟΕ που αφορά τους μέντορες και ενδοσχολικούς συντονιστές. Με αυτό τον τρόπο οι διευθυντ(ρι)ες των σχολικών μονάδων δεν είναι υποχρεωμένοι να αναθέσουν, οι συνάδελφοι/ισσες που μπορούν εν δυνάμει να τους ανατεθεί το καθήκον του μέντορα ή του σχολικού συντονιστή να είναι απολύτως καλυμμένοι/ες ως απεργούντες απέχοντες να μην ασκήσουν τις υποχρεώσεις τους και όλοι/όλες οι νέοι/ες συνάδελφοι/ισσες να μην αποδεχτούν εποπτεία μέντορα ή σχ. συντονιστή και να μη συμμετέχουν στις διαδικασίες (συναντήσεις κλπ) που προβλέπει η Υπ Απόφαση, σε περίπτωση που προχωρήσει η ανάθεση σε κάποιο σχολείο.

2.  Υπογράφουμε όλες/όλοι οι εκπαιδευτικοί τη δήλωση συμμετοχής στη ΑΑ του συλλόγου που αφορά κάθε ενέργεια σχετικά με την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας – τον προγραμματισμό, την επιλογή αξόνων δράσης και την υλοποίηση των σχεδίων δράσης. Η δήλωση συμμετοχής στην απεργία αποχή του συλλόγου καλύπτει όλους τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους/τις διευθυντές/ντριες, προϊσταμένους/νες των σχολικών μονάδων από όλες τις διαδικασίες που προβλέπει η Υπ. απόφαση από την αξιολόγηση.

Όταν προσδιοριστεί το χρονικό πλαίσιο συζήτησης στους συλλόγους διδασκόντων για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, υπενθυμίζουμε ότι με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία του Συλλόγου Διδασκόντων για να υπάρχει απαρτία στο όργανο απαιτείται οι παρόντες να είναι περισσότεροι από τους απόντες (50%+1) στο σχολείο. Εάν δεν υπάρχει απαρτία (συμμετέχουν, δηλαδή, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί στην απεργία-αποχή), η συνεδρίαση δεν πραγματοποιείται και δεν συντάσσεται σχετικό πρακτικό στο Βιβλίο πρακτικών του Συλλόγου Διδασκόντων. Ο/Η διευθυντής/ντρια/ προϊσταμένη/ος είτε συμμετέχει στην ΑΑ είτε όχι υποχρεούται να σεβαστεί την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και να αναρτήσει τη δήλωση συμμετοχής στην ΑΑ.  

Εάν υπάρχει απαρτία, οι συμμετέχοντες στην απεργία-αποχή απαιτούν να καταχωρηθεί  το περιεχόμενο της δήλωσης, ως άποψή τους, στο βιβλίο πρακτικών, ώστε να γίνεται σαφής η συμμετοχή τους στην απεργία-αποχή και να μην υποχρεωθούν στη συμμετοχή τους στην αξιολογική διαδικασία (συγκρότηση ομάδων εργασίας, συνεδρίαση για τη σύνταξη έκθεσης «Εσωτερικής και Εξωτερικής Αξιολόγησης», κλπ.). Τονίζουμε ότι οι διευθυντές/ντριες, προϊστάμενοι/νες που συμμετέχουν στην απεργία αποχή καλύπτονται (λόγω της συμμετοχής τους σε νόμιμη απεργία) από τα όσα ορίζει το άρθρο 10 παρ.1 της Υ.Α. Επομένως δεν είναι υποχρεωμένοι να προβούν «…σε όσες από τις ενέργειες της αρμοδιότητας του συλλόγου διδασκόντων εξακολουθούν να παραλείπονται από τον σύλλογο…» ούτε «…Οι αποφάσεις του είναι υποχρεωτικές για τους εκπαιδευτικούς που ορίζει να συμμετέχουν στις εν λόγω ομάδες.»

3. Όταν συγκεντρώνονται οι υπογραφές των εκπαιδευτικών σε κάθε σχολείο στις δύο δηλώσεις, πρωτοκολλείται το κάθε έγγραφο στο πρωτόκολλο του σχολείου, για να κατοχυρώνεται επίσημα η συμμετοχή των εκπ/κών στην ΑΑ και να τους προστατεύει το συνταγματικό δικαίωμα στην απεργία.

4.  Κοινοποιούμε αντίγραφο των δηλώσεων με τις υπογραφές και τον αρ. πρωτοκόλλου του σχολείου, στο email του συλλόγου (syllogosfilis@gmail.com) προκειμένου ο σύλλογος να συγκεντρώσει όλη την εικόνα και να ανακοινώσει τα αποτελέσματα συμμετοχής στην ΑΑ τόσο στα μέλη όσο και στη ΔΟΕ.

5.  Ενημερώνουμε άμεσα το σύλλογο για όποιο πρόβλημα προκύψει ή ενδεχόμενο αυθαιρεσίας απέναντι στα συλλογικά μας δικαιώματα.

Γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας μάχης που αφορά τόσο την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και την πάλη ενάντια στην εφαρμογή της αξιολόγησης, όσο και την ύπαρξη των ίδιων των συνδικάτων μας καθώς και του ιστορικά κεκτημένου δικαιώματος της απεργίας που αμφισβητείται ευθέως με την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη. Δηλώνουμε ότι θα δώσουμε μέχρι τη νίκη τον αγώνα ενάντια στο φθηνό, ανταγωνιστικό σχολείο των λίγων, που μεταφέρει  τις ευθύνες για τα προβλήματα του σχολείου και την χρηματοδότησή του στους γονείς και τους μαθητές, το σχολείο των αποκλεισμών και της κατηγοριοποίησης, της αμάθειας, της παιδαγωγικής ασφυξίας και της χειραγώγησης εκπαιδευτικών.

Ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 4823/21 της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας και η ταυτόχρονη εφαρμογή όλων των νομοθετικών διατάξεων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια συνιστούν αντιδραστική παρέμβαση στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας «στο τι και πώς μαθαίνουν οι μαθητές μας, στο τι και πώς διδάσκει ο εκπαιδευτικός και σε τι εργασιακό περιβάλλον θα δουλεύει από εδώ και εμπρός»

Οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου οι οποίοι συνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται είναι οι ακόλουθοι:

1.Αυτονομία της σχολικής μονάδας

Η ενίσχυση της λεγόμενης «αυτονομίας» του σχολείου, τόσο στο παιδαγωγικό μέρος όσο και στη συνολική λειτουργία (οικονομική, διοικητική, κ.λ.π.) θα οξύνει τα προβλήματα των σχολείων. Οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη διαφοροποίηση των σχολείων σε όλα τα επίπεδα, στην ακόμα μεγαλύτερη ταξική κατηγοριοποίηση, στην ένταση των φραγμών στη μόρφωση, ιδιαίτερα των παιδιών των πιο φτωχών οικογενειών. Η κάλυψη ακόμα και στοιχειωδών αναγκών των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών γίνεται επιχειρηματική και «ατομική» υπόθεση. Ανοίγει ο δρόμος για την οριστική απαλλαγή του κράτους ακόμα και από τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, κάτι που άλλωστε το επιδιώκουν διακαώς (βλ. έκθεση Πισσαρίδη). Πίσω από τις εύηχες λέξεις και φράσεις όπως «αυτονομία» και «μεγαλύτερη ελευθερία στη λήψη αποφάσεων» η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας προσπαθούν να κρύψουν τους πραγματικούς τους στόχους. Το βασικό πρόβλημα του σημερινού σχολείου δεν είναι η έλλειψη αυτονομίας και οι δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων (π.χ. για μια εκδρομή ή μια εκπαιδευτική δράση). Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το πρόβλημα είναι ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις και το ΥΠΑΙΘ δεν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες για τη σωστή λειτουργία του σχολείου.

Εισάγονται και με τη βούλα πια, η επιχειρηματική λειτουργία των σχολείων για την ανεύρεση πόρων (άρθρο 92) με την αξιοποίηση των σχολικών κτηρίων, υποδομών και εγκαταστάσεων ενώ για πρώτη φορά θεσμοθετείται επίσημα η χρηματοδότηση των σχολείων με δωρεές, χορηγίες και παροχές από τρίτους (άρθρο 93). Και επειδή οι ευεργέτες δεν είναι τόσοι πολλοί (κι όσοι θα χορηγούν θα το κάνουν με το αζημίωτο και θα παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο του σχολείου) οι ίδιοι οι γονείς θα αναγκάζονται να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν τις ανάγκες των σχολείων.

Οι σημερινές, υπαρκτές, διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε σχολεία διαφορετικών περιοχών (λαϊκές συνοικίες/πιο πλούσιες περιοχές) ή ακόμα και εντός το ίδιου Δήμου (σχολείο σε κοντέινερ/σχολείο με καλύτερες υποδομές) θα ενταθούν. Σχολικές μονάδες που οι υποδομές τους είναι πιο ελκυστικές, θα βρίσκουν πιο εύκολα χορηγό, θα μπορούν να υλοποιούν εμπορικές δράσεις ενώ άλλα, μη ελκυστικά σχολεία, θα απαξιώνονται και θα καταρρέουν. Τα σχολεία όμως δεν είναι επιχειρήσεις, η μόρφωση δεν είναι επιχειρηματικό ρίσκο. Η παιδεία δεν είναι κέρδη και ζημιές, είναι ανθρώπινες ζωές!

2. Διεύρυνση και ισχυροποίηση του μηχανισμού ελέγχου, εποπτείας  και πειθάρχησης με ρυθμίσεις που αφορούν τις δομές και τα στελέχη της εκπαίδευσης εντός και εκτός της σχολικής μονάδας.

 Η κυβέρνηση διατηρεί τη λογική και εξειδικεύει τις προηγούμενες δομές εκπαίδευσης του ν. 4547/18 (ΣΥΡΙΖΑ). Ταυτόχρονα, όμως, διαμορφώνει τον μηχανισμό που θα τρέξει την προώθηση των διαδικασιών της αξιολόγησης και τον έλεγχο της προώθησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει ένα «σώμα» προθύμων που θα αναλάβει το τρέξιμο όλων των διαδικασιών της αξιολόγησης αλλά και την ίδια την αξιολόγηση. Αυτή η «ανάγκη» προωθείται μέσα από τα πολλά επίπεδα στελεχών που δημιουργούνται. Βασική δουλειά αυτών των στελεχών ουσιαστικά και πρακτικά δε θα είναι η ενίσχυση της δουλειάς των εκπαιδευτικών στην τάξη (κάτι τέτοιο είναι και πρακτικά αδύνατο με βάση τον αριθμό σχολείων και των εκπαιδευτικών) αλλά ο ρόλος τους θα είναι, όπως άλλωστε και των συντονιστών (επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) να προωθούν την αξιολόγηση και την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η στελεχοποίηση διευρύνεται και στο εσωτερικό του σχολείου με τους συντονιστές τάξεων/γνωστικού αντικειμένου, τους μέντορες, τους υπεύθυνους εκπαιδευτικών ομίλων δημιουργώντας και εσωτερική ιεραρχία και ελεγκτικούς μηχανισμούς από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς μέσα στο σώμα του συλλόγου διδασκόντων, που θα αποτελούν εντός της σχολικής μονάδας τους άμεσους κρίκους υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής.

Με τις νέες αρμοδιότητες και εξουσίες που ανατίθενται στον Διευθυντή/ Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας, επιχειρείται να καταργηθεί ολοκληρωτικά ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων, του κυρίαρχου  δημοκρατικού θεσμικού οργάνου της σχολικής μονάδας, με την πλήρη λειτουργική αφαίμαξή του ενώ ακόμη και εκεί που αποδίδεται ρόλος στον Σ.Δ., αυτός δεν είναι αποκλειστικού χαρακτήρα καθώς εάν δεν τελεσφορήσει κάποια απόφαση, αυτήν την παίρνει και πάλι ο Διευθυντής. Με όλα αυτά το υπουργείο στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός τοπικού, σε κάθε σχολείο, επιτηρητή της εκπαιδευτικής πολιτικής αλλά και υπόχρεου που λογοδοτεί  για την εφαρμογή της, από τον ίδιο και τους υφισταμένους του. Η εξουσία δίνει το μήνυμα ότι είναι παντού και καθημερινά.

Ξεπερνώντας δε κάθε νοσηρή φαντασία δίνει την αρμοδιότητα στον διευθυντή να προχωρήσει μόνος του στον προγραμματισμό – αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ορίζοντας μόνος του και τις ομάδες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ακυρώσει  ουσιαστικά πλήρως το αποτέλεσμα της απεργίας –  αποχής! 

3. Ατομική αξιολόγηση στελεχών και εκπαιδευτικών: Εργαλείο πειθάρχησης και υποταγής

Μέσω της λεγόμενης «ατομικής αξιολόγησης», η κυβέρνηση επιχειρεί τον «βίαιο» εξαναγκασμό των εκπαιδευτικών στην αποδοχή και υλοποίηση του συνολικότερου σχεδίου για το σχολείο.

Η ατομική αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ανάγκη και απαίτηση για τη στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας και την αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών προβλημάτων. Είναι υποκρισία να μιλούν για «αναβάθμιση» αυτές οι δυνάμεις που ευθύνονται για τους/τις χιλιάδες αναπληρωτ(ρι)ες, για το ότι ξεκινούν οι μαθητές να διδάσκονται μαθήματα Δεκέμβρη και Φλεβάρη μήνα, γιατί το ότι έχουν μετατρέψει τους συλλόγους διδασκόντων σε ένα άθροισμα εκπαιδευτικών που γυρνούν από σχολείο σε σχολείο με τεράστιες δυσκολίες στην γνωριμία με τους μαθητές και το σχολείο γιατί μόλις ένας αναπληρωτής καταφέρει να γνωρίσει τους μαθητές του απολύεται!!

Η «έγνοια» όλων των κυβερνήσεων για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών φαίνεται από το γεγονός ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί οργανωμένη και σε μεγάλη κλίμακα επιμόρφωση εδώ και δεκαετίες, από το γεγονός ότι όλες οι υποστηρικτικές δομές στο σχολείο (για να είναι πραγματικά ελκυστικό το μάθημα βλ. εργαστήρια, βιβλιοθήκες, αθλητικές υποδομές κ.α.) είναι σε εγκατάλειψη.

Η «ατομική αξιολόγηση» αποτελεί συνέχεια της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων που συνάντησε την καθολική αντίθεση των εκπαιδευτικών.

Στον νόμο προβλέπονται ρυθμίσεις που νομιμοποιούν  και επιβραβεύουν την  απλήρωτη εργασία με τη μορφή του εθελοντισμού στο πλαίσιο λειτουργίας εκπαιδευτικών ομίλων (άρθρο 84) και της διαρκούς επιμόρφωσης για την ενίσχυση του προσωπικού φακέλου του εκπαιδευτικού, εκτός διδακτικού ωραρίου. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά προωθούνται στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει ο νόμος Χατζηδάκη, με την  προσπάθεια διάλυσης των πρωτοβάθμιων σωματείων και την ανελέητη επίθεση στις συλλογικές διαδικασιες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *