Το Σάββατο 23 / 9 δύο μέλη του συλλόγου μας ,Δούκα Ευαγγελία, Τόλη Πολίνα, μετέφεραν όλα τα είδη που συγκεντρώθηκαν από τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στο 6ο Δημοτικό Άνω Λιοσίων στην Καρδίτσα . Εκεί μαζί με συναδέλφους από τον ΣΕΠΕ Καρδίτσας και αντιπροσωπεία από το Δίκτυο Αγώνα και Αλληλεγγύης Καρδίτσας ξεκινήσαμε 4 αυτοκίνητα για τα χωριά του Δήμου Παλαμά. Στόχος ήταν να προσφέρουμε βοήθεια και να ενημερώσουμε για την Πανθεσσαλική κινητοποίηση που θα γινόταν στη Λάρισα την Κυριακή το πρωί. Καταφέραμε να περάσουμε από δύο χωριά ,τα Καλογριανά και την Αγία Τριάδα.
Αυτό που συναντήσαμε πραγματικά αδύνατον να αποτυπωθεί σε ένα κείμενο ή σε πολλές φωτογραφίες. Ολόκληρος ο κάμπος μέσα στην λάσπη και το νερό. Τα σπαρτά καμένα. Τα χωριά βουβά. Σαν να πέρασε από κει ο θάνατος. Σαν να κατοικεί ακόμα εκεί. Το σκηνικό: λάσπη και κατεστραμμένα σπίτια. Οι συσκευές και τα έπιπλα στον δρόμο. Περιμένουν τα φορτηγά για να τα πετάξουν. Το νερό ακατάλληλο. Δεν πίνεται, δεν κάνει για να πλυθείς. Μόνη χρήση να διώχνουν την λάσπη .
Παντού συναντάς την εγκατάλειψη. Κανείς δεν πέρασε ακόμη μας λένε. Μία γυναίκα μας ρωτά αν είμαστε οι εκτιμητές. Από την πολιτεία, το δήμο κανείς. Βγαίνουν έξω από τα σπίτια και μας μιλούν. Στην αρχή διστακτικά. Μετά ξετυλίγουν όλο το κουβάρι της καταστροφής. Την αγωνία, το νερό που το έβλεπαν να φτάνει, τα ζώα που άφησαν στα μπαλκόνια και δεν τα βρήκαν ποτέ. Στα πρόσωπα τους η απελπισία , η κούραση , η εγκατάλειψη. Μας προτρέπουν να δώσουμε πιο κάτω όσα έχουμε φέρει. «Εκεί, εκεί καταστράφηκαν τελείως. Εκεί να πάτε» Τεράστια η ανάγκη να μιλήσουν ,να επικοινωνήσουν, να πουν αυτό που έζησαν, να αισθανθούν ότι κάποιος μπορεί να τους ακούσει. Η αγωνία στο πρόσωπο τους όταν μιλούν για την επικείμενη νέα βροχή. «Η μικρή αρχίζει να κλαίει και να τρέμει όταν ακούει ότι έρχεται νέα βροχόπτωση» , μας λέει μία μαμά για το 10χρονο κοριτσάκι της
Οι κουβέντες τους αφήνουν το αποτύπωμα τους…
– 20 μέρες δεν έχει περάσει κανένας εκτός από τους αλληλέγγυους, ούτε για να βοηθήσει, ούτε για να καταγράψει την καταστροφή. Παλεύουμε όλη μέρα μόνοι μας, καθαρίζουμε μέσα στην λάσπη, την αφόρητοι ζέστη, υγρασία ,κουνούπια και το βράδυ δεν έχουμε ούτε στρώμα για ξεκουραστούμε και να κοιμηθούμε.
-Τι θα γίνει στην επόμενη βροχή;
– Είμαστε ζωντανοί – νεκροί. Κοιτάξτε πως μας κατάντησαν.
Και βέβαια συνεχείς οι καταγγελίες για τους επιτήδειους που παίρνουν … κι ας μην είναι πληγέντες.
Κάποιοι ξεσπούν μιλώντας για τα χρήματα που έφαγαν και ποτέ έργα δεν έγιναν. Για τον δήμαρχο που ξέχασε να περάσει από το χωριό, για τα χρήματα που πρέπει οι ίδιοι να βρουν για να πληρωθούν εργάτες και μηχανήματα για να απομακρύνουν την λάσπη από τους κήπους, από το χωριό τους.
Η ανυπαρξία του επιτελικού κράτους και του δήμου παντελής! Εκπαιδευτικοί καθαρίζουν νηπιαγωγείο σε χωριό του δήμου Παλαμά που κρίθηκε ακατάλληλο. Οι σύλλογοι εκπαιδευτικών προσπαθούν να βρουν λύσεις ώστε να ανοίξουν τα σχολεία.
Χιλιάδες ζώα νεκρά στον κάμπο και οι υγειονομικοί να προειδοποιούν πως πρόκειται να σκάσει υγειονομική βόμβα αν δεν παρθούν έγκαιρα μέτρα.
Η Θεσσαλία είναι ο καθένας μας. Είναι οι άνθρωποι του μόχθου που βρέθηκαν αβοήθητοι. Είναι τα θύματα μιας μεγάλης καταστροφής που προετοίμασαν κυβέρνηση και επιχειρήσεις που είχαν αναλάβει τα έργα. Είναι οι άνθρωποι που ωθούνται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους…
Οι φωτιές και οι ανεμογεννήτριες
Οι πλημύρες και τα φωτοβολταϊκά
Μόνο το όνομα αλλάζει… Το κέρδος παραμένει εκεί. Κυρίαρχο. Να επισκιάσει ζωές , να μας μετατρέπει σε ζωντανούς νεκρούς.
Την επόμενη μέρα οι ραδιοφωνικές εκπομπές διαφημίζουν την ιδιωτική ασφάλιση σπιτιών. Άλλωστε το διαφήμισε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Η Θεσσαλία είναι ο καθένας μας, η καθεμιά μας… Αυτή που υποφέρει από την ακρίβεια και δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο, αυτός που του παίρνουν το σπίτι στους πλειστηριασμούς, αυτοί που βγάζουν την λάσπη με τα φτυάρια και προσεύχονται για την επόμενη βροχή…
Είναι εκεί που συναντιέται ο πόνος, η αγανάκτηση, η αγωνία αλλά και η αλληλεγγύη. Στα συσσίτια που οργανώνουν οι αλληλέγγυοι αλλά και στους κατοίκους που διεκδικούν πίσω τη ζωή τους. Στους αγώνες και στα πανθεσσαλικά καλέσματα διαμαρτυρίας. Σε όλους που δεν βλέπουν μόνο φυσικές καταστροφές και αναπαράγουν τις κυρίαρχες αφηγήσεις αλλά παλεύουν ενάντια στην ανθρώπινη εξαθλίωση και στην στυγνή εκμετάλλευση…
Να κάνουμε τη Θεσσαλία κέντρο αγώνα!
Να μην ερημώσει η Θεσσαλία και να δοθούν στους κατοίκους όλα όσα χρειάζονται για να παραμείνουν στον τόπο τους.
Η προστασία της ζωής, η ίδια η επιβίωση του πλανήτη περνάει μέσα από την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και όλων των κυβερνήσεων που διαχειρίζονται αυτό το καταστροφικό σύστημα. Γιατί για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε για μια νέα κοινωνία που στο κέντρο αντί για το κέρδους, θα βάλει την προστασία του περιβάλλοντος και τις ανάγκες μας.
Μόνο όπλο μας η αλληλεγγύη και ο αγώνας!